Archipelag Gułag

Archipelag GUŁAG: 1918-1956, próba dochodzenia literackiego (Архипелаг ГУЛАГ) – najważniejsze, trzytomowe dzieło Aleksandra Sołżenicyna, napisane w formie relacji historycznej, powstałe w latach 1958-1968.

Na Zachodzie wydano je po raz pierwszy w 1973 r, zaś w Związku Radzieckim oficjalnie w 1989 / wcześniej funkcjonowało w obiegu podziemnym /. Jest ono wymownym świadectwem zbrodniczej działalności systemu komunistycznego w ZSRR. Autor, wykorzystując swoje doświadczenia, pokazał rozwój i rozprzestrzenianie się systemu więziennictwa radzieckiego, którego celem pierwotnym miała być "eliminacja wrogich klas społecznych".

W konsekwencji powstał cały "archipelag" -

Ural północny Zesłańcy Tundry Workuta - Ural środkowy, Jekaterinburg Żelazne serce Rosji - Ural południowy Bezdroża Kazachstanu czyli archipelag obozów koncentracyjnych i obozów morderczej pracy, nazwany od instytucji zarządzającej / Gławnoje Uprawlenije Łagierej / Archipelagiem GUŁag

. Dzieło jest świadectwem stopniowego odzierania człowieka z jego godności i zmuszania do niewolniczej pracy pod bardzo wzniosłymi hasłami.

Niewielka opowieść późniejszego noblisty wnosi do literatury światowej wkład w postaci pokazania przeciętnego człowieka sowieckiego. Świat zaś nie może się nadziwić, dlaczego w tym kraju przeciętny człowiek trzymany jest w obozie pracy przymusowej i jak to się stało, że dopiero po tylu latach można było odkrywać kolejne rąbki wielkiej tajemnicy...

Poniżej link do reportażu jeszcze żyjących uczestników tych nieszczęść.

gloria.tv/